Önsel Külük

Kahverengi,

daha eski ya kahveden.

Sanki gözlerin

çok daha öncesi.

Öyle ki,

Tanışmışım bir hayatımın

bir öğle uykusunda.

İçinde bebekler,

gülüyor,

ağlıyor.

Bebekler sonra,

neden ağladığını unutuyor,

gülüyor.

Öyle ki,

Uyanıyorsun

Pasifikten bir adım öte,

Uyuyorsun

Sonsuzdan bir adım geri,

Gökkuşağının hiç görülmemiş rengi gözlerin.

 

Önsel KÜLÜK /2016